Architect Huib Hoste (1881-1957) kan in België gezien worden als een pionier van het modernisme. Geboren in Brugge als Hubert Leon Bruno Jean Marie Hoste, groeit hij op in een traditioneel Franstalig en streng katholiek milieu. Neogotiek en eclecticisme kenmerken zijn vormingsjaren. Hij raakt echter in de ban van de Nederlandse modernistische architectuur. Tijdens zijn ballingschap in Nederland in de oorlog ontwerpt hij in 1917 het Belgenmonument in Amersfoort, een gedenkteken als dankbetuiging van de Belgische vluchtelingen aan Nederland. Hij introduceert een kubistische vormgeving in de Belgische architectuur. Nieuwe materialen zoals glas, staal en beton worden hierbij essentieel.
Internationale bekendheid
In de jaren 1920 verwerft hij internationale bekendheid. Zijn realisaties halen zowel binnen- als buitenlandse tijdschriften. Net wanneer zijn carrière een vlucht vooruit neemt, vindt een dodelijk ongeval plaats op een bouwwerf in Brugge. Hij wordt hiervoor in 1936 in ere hersteld, maar zijn loopbaan sputtert. Hoste verhuist naar Antwerpen en blijft trouw aan zijn idealen, maar krijgt nooit meer dezelfde erkenning. In de jaren ’50 werkt en woont hij in Hove. Hij sterft er in 1957 en ligt er nog steeds begraven in het ereperk van de gemeente.
Wederopbouw na WOI
Na de Eerste Wereldoorlog wordt Huib Hoste in 1919 als architect en urbanist aangesteld om de wederopbouw van onder andere Zonnebeke in goede banen te leiden. Hij is daarnaast ook actief in Beselare, Geluveld, Geluwe en Wervik. In Zonnebeke ontwerpt hij uiteindelijk een kerk met pastorie, de gemeenteschool met directeurswoning en een huizenrij in de Roeselarestraat.
De pastorie wordt in 1922 gebouwd. Hoste voorziet een kubistisch, modernistisch gebouw. Wanneer de pastorie wordt afgewerkt, is men al bezig met de bouw van de nieuwe Onze-Lieve-Vrouwkerk. Pas in 1923 is de ruwbouw af en wordt begonnen met het dak. Nadat het koor dreigt in te storten, worden ijzeren trekstangen geplaatst om de stabiliteit van het gebouw te garanderen.
Dodelijk ongeval
In april 1924 vindt buiten de werkuren een dodelijk ongeval plaats in de kerktoren waarbij zes mensen om het leven komen. Hoste verlaat na het ongeval en een geschil met de gemeente, vroegtijdig de bouwwerf. De stopzetting van de samenwerking vertaalt zich ook in het interieur. De pastoor laat de rest van de inrichting, geheel tegen de plannen van Hoste in, door anderen uitvoeren. Het gebouw wordt beschouwd als de eerste modernistische kerk van België.
